#09 Ο ακροβάτης | Σωτήρης Παστάκας…
Στη Maria Ferretti
«Τον σύζυγο τον χρειάζεσαι τέσσερις φορές το χρόνο», έλεγε η Ροδάνθη. «Χριστούγεννα, παραμονή Πρωτοχρονιάς, το βράδυ της Ανάστασης κι άντε και καμιά εθνική γιορτή». Ο κηπουρός έπινε το καπουτσίνο που μόλις του πρόσφερε από τη μηχανή Illy και έριχνε κλεφτές ματιές στην τσιτωμένη ρόγα των μικρών και στητών βυζιών της μέσα από το διάφανο μπλουζάκι της. Η Ροδάνθη στα πενήντα της αναγνώριζε πλέον τα οφέλη των μικρών βυζιών: παρέμειναν στητά ενώ όλες οι φιλενάδες της τα κουβαλούσαν στην κοιλιά και τη ζήλευαν θανάσιμα!
Οκτώ η ώρα το πρωί, δυο φορές την εβδομάδα, ο Μπάμπης έρχονταν και συμμόρφωνε τον κήπο της. Όταν η οικοδέσποινα ήταν με άντρα δεν δεχόταν να πάρει μαζί της πρωινό. Η Ρούλα τους έδιωχνε αμέσως από το κρεβάτι της, κι αν ξέμενε κανένας είχε το τακτ να τον συστήσει στον κηπουρό, καλλιεργώντας του την ψευδαίσθηση πως είναι ο κύριος του σπιτιού. Ο Μπάμπης ήταν στην υπηρεσία της τα τελευταία τέσσερα χρόνια: κλάδεμα, πότισμα και τακτοποίηση του γκαζόν. Γνώριζε τα χούγια της, και του ήταν πολύ εύκολο να κάνει τον κύριο να αισθανθεί πραγματικά και δικός του αφεντικό. Ως και συμβουλές ζητούσε να του πει για το που θα προτιμούσε να φυτέψουν την επόμενη λεμονιά ή αν ήταν υπέρ της αντικατάστασης του γκαζόν με τριφύλλι.
Η Ροδάνθη έβλεπε τον αθλητικό Μπάμπη γύρω στα εικοσιπέντε να τριγυρίζει στον κήπο και να δηλώνει πως η κηπουρική είναι το μεράκι του, κι άλλο τόσο ήταν βέβαιη ότι δεν άξιζε τίποτα. Το μόνο που ήξερε να κάνει είναι να καθαρίζει που και που μερικά φύλλα, και να αμολάει το λάστιχο με το νερό, βεβαίως-βεβαίως. Κι αν του ζητούσες να φυτέψει κάτι, έλεγε πάντοτε πως δεν είναι η κατάλληλη εποχή. Κι επειδή κανείς δεν ξέρει πότε είναι η κατάλληλη εποχή-η Ροδάνθη το είχε μάθει-δεν μπορούσε να την κοροϊδέψει κάτω από τη μύτη της. Ως κηπουρό παραδεχόταν μόνο τον πατέρα του Μπάμπη, που την είχε μυήσει στα μυστικά της κηπουρικής και τον πρώτο της άντρα, που ήταν ο μόνος που την είχε πιάσει κορόιδο: όντως ομοφυλόφιλος είχε καταφέρει να την ξεγελάσει για έξι συναπτά έτη, ώσπου ανακάλυψε τυχαία κάτι ολόγυμνες φωτογραφίες παρέα με τους φίλους του. Όλοι τσίτσιδοι.
Έως τα σαράντα της η Ροδάνθη ταύτιζε το σεξ με όλες τις συναισθηματικές της ανάγκες. Από τα σαράντα και μια μέρα αποστασιοποιήθηκε από το σεξ, γνωρίζοντας ότι δεν θα χαρεί ποτέ όλα τα υπόλοιπα που δεν έχουν σχέση με τη γενετήσια πράξη. Άρχισε εκείνη να κατευθύνει το πέος των εραστών, για να εισδύσει στον κόλπο της, ένοιωθε την διείσδυση και το συναίσθημα της πληρότητας με κάθε ίνα του σώματός της. Σιγά-σιγά υιοθέτησε την ομηρική στάση της Ανδρομάχης: ξάπλωνε τον άντρα στο κρεβάτι κι εκείνη με καλπάζοντες ολολυγμούς ξαναγεννιόταν υπό το φως των οργασμών. Καθόταν λοιπόν, σήμερα Δευτέρα 4 Ιουνίου κι εξηγούσε στον κηπουρό, πως όλες αυτές οι ερωτικές λεξούλες «φτάνω», «έρχομαι», ψυχαναλυτικά ερμηνεύονται πως με τον οργασμό ξαναγεννιόμαστε στο φως. Ο οργασμός είναι αυτό το τραύμα που παθαίνουν τα μάτια μας όταν τα χτυπήσει ξαφνικό φως.
«Γι αυτό σου λέω Μπάμπη, τον άντρα τον θέλω μόνο να μου πετάει τα μάτια έξω, κι όχι να με συνοδεύει αγκαζέ στην Ανάσταση». Η Ροδάνθη πήρε μια βαθειά ανάσα και έριξε ένα βλέμμα στις βιριντιφλόρες της: κάτι τουλίπες με πολύ μακρύ μίσχο και ιδιαίτερο απαλό πράσινο χρώμα που ανθίζουν πάντα στις αρχές Ιουνίου, και δεν την κορόιδεψαν ούτε φέτος.
