#04 Ο ακροβάτης | Σωτήρης Παστάκας…
Χθες το απόγευμα στολίσαμε με την γυναίκα μου το Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Το πήραμε φυσικό αυτή τη χρονιά και μάλιστα μέσα σε γλάστρα, με την ελπίδα να καταφέρουμε να το σώσουμε από τον καύσωνα το καλοκαίρι και να το έχουμε και για του χρόνου. Ανοίξαμε και τις κούτες με τις μπάλες και τα γιορτινά διακοσμητικά και τη φάτνη και με χαρά μας διαπιστώσαμε πως το μόνο που θα χρειαστεί να αγοράσουμε για φέτος θα είναι ένα καινούριο αστέρι που θα το κρατάει η κορυφή, κι έναν Αγιοβασίλη να σκορπάει το κόκκινο φως του μες στον ύπνο μας. Όταν όλα ήταν έτοιμα κι ανάψαμε τα φωτάκια καθίσαμε αγκαλιά και σιωπηλοί, να φαντάζεται ο καθένας μας τα παιδικά του χρόνια, κάποια Χριστούγεννα σε σπίτια άλλων, κάποια Χριστούγεννα μοναξιάς κι απελπισίας, σε αυτό το διακοπτόμενο ταξίδι της συντροφικότητας που έτυχε να είναι η ζωή και των δύο μας. Μια συνεχής επανάληψη από μεμονωμένα επεισόδια μοναξιάς.
Σήμερα βγήκαμε βόλτα αγκαζέ στα μαγαζιά. Να χαζέψουμε τις βιτρίνες. Ο Δήμος φέτος έστησε τις φωτεινές γιρλάντες, φωταγώγησε τους εμπορικούς δρόμους και φρόντισε να στήσει ένα καχεκτικό δεντράκι στην κεντρική πλατεία. Είδαμε στα αποκαΐδια της φάτνης τον Άρη, ένα αδέσποτο λυκόσκυλο φαρδιά πλατειά ξαπλωμένο πάνω στα καμμένα άχυρα, κι αναρωτηθήκαμε με θλίψη αν θα γεννηθεί και φέτος ο Χριστούλης. Είδαμε τις θεούσες με κότσο τα μαλλιά να κάνουν τον έρανο αγάπης και συνεισφέραμε τον οβολό τους. Είδαμε τα παιδάκια με μάτια να λάμπουν από έκπληξη μπροστά σε παιγνίδια που δεν θα έχουν αυτά τα Χριστούγεννα κι ίσως θα μεγαλώσουν χωρίς να έχουν ξετυλίξει ούτε ένα πάκο με δώρα, αλλά ίσως ακριβώς γι αυτό θα ονειρευτούν τα πιο απίθανα, τα πιο φανταχτερά, τα πιο παράξενα παιχνίδια και θα τα κατακτήσουν με τη φαντασία τους.
Αύριο και μεθαύριο θα ξαναπεράσουμε μπροστά από τις στολισμένες βιτρίνες. Θα σταθούμε με το στόμα ανοιχτό και τα μάτια να λάμπουν μπροστά σε ρούχα και παπούτσια και γκάτζετ και αρώματα και μπιχλιμπίδια, να ονειρευτούμε και μόνο πως θα τα έχουμε στην κατοχή μας. Φέτος δεν θα αγοράσουμε τίποτα. Συμφωνήσαμε με τη γυναίκα μου να φτιάξουμε πακέτα με χρυσόσκονη κάτω από το δέντρο που θα έχουν μέσα μια και μοναδική καραμέλα. Φέτος ξανακερδίσαμε το φαντασιωτικό πνεύμα των Χριστουγέννων, εκείνο το διάστημα που χωρίζει την επιθυμία από την άμεση πραγματοποίησή της. Η επιθυμία που δεν πραγματοποιείται αμέσως αποτελεί το καλύτερο καύσιμο για τη φαντασία. Η φαντασία το καλύτερο προωθητικό της ευγένειας και της σοφίας. Παιδάκι ονειρευόμουνα μπροστά στη βιτρίνα του δισκοπωλείου στην Ασκληπιού όλα τα εξώφυλλα των δίσκων 33 στροφών, κατοικούσα μέσα τους. Το ίδιο μου συνέβαινε και στη βιτρίνα με τα βιβλία στην Κούμα. Μπροστά στον Κέραμο διάβαζα και ξαναδιάβαζα τα εξώφυλλα των βιβλίων κι έκανα τις πιο σημαντικές μου αναγνώσεις.
Τα τελευταία είκοσι χρόνια με την εικονική πραγματικότητα υποκύψαμε όλοι μας στην άμεση εκπλήρωση των επιθυμιών μας και δεν έχουμε την υπομονή να περιμένουμε. Γράφουμε και το δημοσιεύουμε αμέσως όπως κάνουμε και με τις φωτογραφίες. Δεν ονειρευόμαστε πια, δεν επιθυμούμε. Σας εύχομαι να στερηθείτε κάποια πράγματα τις φετινές γιορτές μπας και αναστηθεί εκ νέου η επιθυμία να πάρουμε τη ζωή μας πάλι στα χέρια μας. Καλά Χριστούγεννα, πατριώτες!
